فارسى
Surah شمس - Aya count 15
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا
( 1 ) 
به خورشید و گسترش نور آن سوگند،
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
( 2 ) و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید،
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا
( 3 ) و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد،
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا
( 4 ) و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند،
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا
( 5 ) و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده،
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا
( 6 ) و به زمین و کسی که آن را گسترانیده،
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا
( 7 ) و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته،
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
( 8 ) سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است،
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا
( 9 ) که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا
( 10 ) و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است!
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا
( 11 ) قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند،
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا
( 12 ) آنگاه که شقی‌ترین آنها بپاخاست،
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا
( 13 ) و فرستاده الهی [= صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [= همان شتری که معجزه الهی بود] را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!»
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا
( 14 ) ولی آنها او را تکذیب و ناقه را پی کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد!
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا
( 15 ) و او هرگز از فرجام این کار [= مجازات ستمگران] بیم ندارد!
